باز هم هجمه سرخ به گاه مناجات

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، همیشه که نباید مناسبتی باشد که از تو بنویسم.

این بار بی مناسبت می نویسم.

 از تویی که ماه و خورشید نوبت به نوبت به تماشای گنبد و گلدسته ات می نشینند و از سایه سار حرم منزه تو بهره ها می برند.

آهسته و با طمأنینه به صحن می آیم گام هایم را می شمارم، رسم ادب را باید به جا آورد.

چند روزی از عاشورا گذشته اما حرم مطهر شاهچراغ (علیه السلام) حال و هوای نینوا دارد آفتاب زیر پوست بی قرار زائران می دود.

گوشه و کنار صحن پرچم های سیاه و نقالی های حادثه عاشورا جلوه گری می کند.

ابتدا نوحه ای عربی پخش می شود و پس از آن نوای رضا نریمانی و نوحه ای که مدت ها بود به دلم چنگ می زند رفیق دل شکسته ها.

امام حسین خسته ها.

همچون همیشه قبل از رسیدن به ضریح مطهر اذن ورود می خوانم.

زمزمه ام، زمزمه همیشگی اما در دلم غوغا است.

سرب داغ روی تراشه های دل خبر مثل سرب داغ روی تراشه های دلم سرازیر می شود.

باز هم حمله تروریستی به حرم شاه چراغ علیه السلام چقدر مظلوم چقدر بی دفاع.

خبر آنقدر تکان دهنده است که دستم ناخودآگاه آماج حمله را لمس می کند دلم بی قراری می نماید و چشمانم، هجمه خون را می بیند که گوشه ای از صحن را آغشته کرده است.

یک هفته از آخرین زیارتم گذشته و فضای آرام و دل انگیز حرم، لحظه ای از مقابل چشمم دور نمی شود.