«راستین » سند حقیقی از خوی وحشی گری داعش

  اراک؛ من مادرم، مادر راستین اسلامی زاده، کودک 2 ساله ای که در حادثه تلخ سال گذشته حرم شاه چراغ، جانباز و کوچک ترین جانباز حمله تروریستی حرم شاه چراغ (ع) شد، مادری که این روزها وقتی گرمای دستان کودکش را در میان انگشتانش می فشرد، برای هر لحظه این دقایق، هزار ذکر شکر، روانه آسمان می کند.

مادری که این روزها فقط به چشم های کودکش نگاه می کند، به مردمک های سیاهش، انگار می خواهم از عمق چشم های زیبایش، شادی را تماشا کنم.

می خواهم آن بهتی که غروب حرم در قلب کوچکش جا گرفت، دیگر از وجودش رخت بر بسته باشد؛ بهتی که خدا کند در حافظه کودکانه اش گم شده باشد.

  خدا کند سلول های خاکستری مغزش، ثانیه ای از صدای ماشه ها را ثبت نکرده باشد، خدا کند هیچ نشانه ای، کابوس شلیک ها را در خاطرش زنده نکند، خدا کند یاد سرخی خون، روی سنگ های رواق از خاطرش رخت بربسته باشد.

این روزها مدام یاد عبور ثانیه هایی می افتم که وقتی کودکم را غرق خون دیدم، دلم را از هزار و اندی کیلومتر دورتر، یکجا دخیل بستم به ضریح امام رئوف:  آقا جان، ما مهمان برادرتان بودیم؛ کودکم را به مهربانی خودت می سپارم .

و همان ثانیه های طلایی توسل، سند شفای پاره جگرم را امضا کرد، آقا میهمان نوازی کرد.