غلو و اغراق؛ آسیب شعر آیینی عصر حاضر

یک شاعر آیینی و مدرس زبان و ادبیات فارسی گفت: در شعر آیینی به تلفیق دو نگاه الگوساز و اسطوره ساز نیاز داریم که شاعران باید مورد توجه قرار دهند تا بتوانند مخاطب را جذب کنند.

- ایسنا/خراسان جنوبی یک شاعر آیینی و مدرس زبان و ادبیات فارسی گفت: در شعر آیینی به تلفیق دو نگاه الگوساز و اسطوره ساز نیاز داریم که شاعران باید مورد توجه قرار دهند تا بتوانند مخاطب را جذب کنند.

جعفر عباسی، در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: به صورت کلی اگر بخواهیم در مورد ادبیات دینی در کشور صحبت کنیم، باید بگوییم که از نظر کمیت آثار زیاد و قابل قبول است، اما به لحاظ کیفیت و به جهت شاخصه ها جای بحث و کار دارد.

وی با بیان اینکه ادبیات آیینی یک ادبیات مطهر محسوب می شود، تصریح کرد: لازم است بیشتر از سایر حوزه ها در نظام اسلامی مورد توجه قرار گیرد.

این شاعر آیینی افزود: قبل از هر امری ابتدا یک اثر آیینی باید مقیاس های هنری بودن و هنری شدن را داشته باشد تا بتوان نام اثر هنری بر روی آن نهاد.

شعر آیینی نیز از آسیب های رایج دور نمانده و از آسیب های معمول و رایج این نوع شعر می توان به تعیین حکم برای یک معصوم و غلو و اغراق مقام ممدوح نام برد که گاهی خواننده را در یک سردرگمی فرومی برد.