یک دسته گل

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، محسن محمدی در گزارشی نوشت: رحمان دستپاچه و نگران این پا و آن پا کرد و جیب هایش را گشت.

فروشنده، کلافه و بی حوصله، - رحمان دستپاچه و نگران این پا و آن پا کرد و جیب هایش را گشت.

فروشنده، کلافه و بی حوصله، زیرچشمی نگاهش می کرد و نوک سبیلش را می جوید.

رحمان یک کارت دیگر درآورد و به فروشنده داد.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، محسن محمدی در گزارشی نوشت: رحمان دستپاچه و نگران این پا و آن پا کرد و جیب هایش را گشت.

فروشنده، کلافه و بی حوصله، زیرچشمی نگاهش می کرد و نوک سبیلش را می جوید.

رحمان یک کارت دیگر درآورد و به فروشنده داد.

_ بی زحمت اینو بکش.

فروشنده، راضی و ناراضی، کارت را کشید و نگاهش رفت روی صفحه کارت خوان.

بعد زل زد به چشمان رحمان و کشیده و بی حال گفت: می زنه عدم موجودی.

رحمان مستاصل تر از گذشته ماند چه کند.

چرا فکر کرده بود ته یکی از کارت هایش هنوز پولی مانده.

فروشنده تشر زد: _ دست بجنبون داداش، مردم پشت سرت معطلن.

رحمان برگشت و دید چند جفت چشم پرسش گر نگاهش می کنند.

از نگاه یکی دو نفرشان سرزنش و ملامت را خواند.

پشت گوش هایش داغ شد و همه وجودش گُر گرفت.

خجالت کشید و پوشک را برگرداند و با صدایی که پنداری از ته چاه می آید گفت: پس این باشه، میرم و میام می برمش؛ و خودش خوب می دانست بر نمی گردد، د