ماجرای عنایت امیرالمؤمنین(ع) به علامه امینی

به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، شیخ عبدالحسین امینی مشهور به علامه امینی در سال 1320 هجری قمری در تبریز در خانواده ای اهل علم، تقوی و فضیلت دیده به جهان گشود.

پدرش حاج میرزا احمد امینی از بزرگان و عالمان برجسته تبریز بود که به پرهیزگاری، علم کثیر، اخلاق حسنه و بسیاری از صفات پسندیده دیگر معروف بود.

جد بزرگ او نیز مشهور به امین الشرع، مردی بود عاشق و شیفته اهل بیت علیهم السلام.

علامه امینی در چنین خاندانی شروع به رشد کرد و در صدد فراگیری علوم و احادیث اهل بیت علیهم السلام بر آمد، از این رو مقدمات علوم را در شهر تبریز فرا گرفت و در محضر اساتیدی همچون سید محمد مولانا، صاحب کتاب مصباح المساکین، سید مرتضی خسرو شاهی و شیخ حسین، صاحب کتاب هدیه الانام تلمذ کرد.

در همین دوره بود که الفیه ابن مالک؛ هزار بیت در باره صرف و نحو ادبیات عرب به زبان عربی را حفظ کرد، اما آنچه بیشتر ذوق ادیبانه و شور عاشقانه او را اقناع می کرد، حفظ اشعار گوناگون درباره امام علی (ع) بود.

عشق به خاندان عصمت و طهارت او را بر آن داشت تا به نجف اشرف سفر کند.

شیخ عبدالحسین در سال 1335 تالیف اثر گرانبهای شهداء الفضیله را آغاز کرد و توانست با انجام کاری ابتکاری، از میان کتاب های قدیمی که در معرض نابودی و فراموشی بودند، مطالبی درباره علمای متقدم و متاخری که در راه حق به �