بلندمرتبه سازی چه بلایی بر سر کلانشهرهای ایران آورد

طرح جامع شهری تهران که برای سال 70 نوشته شده بود، مساحت کنونی پایتخت را متناسب با جمعیت 5 میلیون نفر در نظر گرفته بود اما حالا پس از گذشت 30 سال، - به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، اساسا اختلاف بر سر افقی سازی و عمودی سازی و یا امتناع دستگاه های اجرایی از ارائه خدمات به حاشیه شهر، ریشه در مساله زمین و میزان عرضه آن دارد، این یعنی اغلبچالش های تعیین کننده در حوزه مسکن ارتباط مستقیمی با عرضه زمین دارد.

در خصوص ضرورت عرضه زمین و گسترش شهر ها دو دیدگاه اصلی وجود دارد، دیدگاه اول که طرفدارانی چون عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی دولت روحانی از طرفداران آن بود، گسترش افقی و توسعه شهر در خارج از محدوده فعلی را مطلوب نمی داند، لذا تنها چاره را در توسعه عمودی شهر و یا همان بلندمرتبه سازی با تراکم بالا می داند.

طرفداران دیدگاه دوم با توجه به وجود زمین کافی در کشور، مدعی هستند مساحت کنونی شهرها باید افزایش یابد و معتقدند با تجدید نظر در محدوده فعلی و الحاق زمین، شهرها باید به صورت افقی توسعه پیدا کنند.

در حال حاضر، توسعه شهر براساس طرح جامع و تفصیلی است.

شهرداری ها براساس طرح تفصیلی، کمربندی را به دور شهر بسته و یک مساحت محدود را برای آن تعریف می کنند که اصطلاحا به آن محدوده شهری گفته می شود.