احمد شاملو، ایران دوستی، پهلوی گرایان

توضیح شاملو درباره نماندنش در غرب و بازگشت اش به ایران خواندنی است: «من این جایی هستم.

چراغم در این خانه می سوزد، آبم در این کوزه ایاز می خورد و نانم در این سفره است.

- توضیح شاملو درباره نماندنش در غرب و بازگشت اش به ایران خواندنی است: من این جایی هستم.

چراغم در این خانه می سوزد، آبم در این کوزه ایاز می خورد و نانم در این سفره است.

این جا به من با زبان خودم سلام می کنند و من ناگزیر نیستم در جوابشان بُنژور و گودمُرنینگ بگویم.

  عصر ایران؛ هومان دوراندیش - در چند سال اخیر، برخی از طرفداران خاندان پهلوی به مناسبت و بی مناسبت، مدام تاکید می کنند که روشنفکران ایرانی ایران دوست نبوده اند.

یعنی نه قبل از انقلاب ایران دوست بودند نه بعد از انقلاب.

  پهلوی چی ها پهلوی دوستی را لازمه ایران دوستی می دانند.

و چون بسیاری از روشنفکران دهه های 40 و 50 مخالف رژیم شاه بودند، بنابراین جماعت پهلوی چی مدعی اند روشنفکران ایرانی چندان حب وطن نداشته اند.

  فرض کنیم که این طور بوده باشد.

باز منطقا این سؤال پرسیدنی است که آیا کسی که در ایران یا اروگوئه به دنیا می آید، حتما باید دوستدار ایران یا اروگوئه باشد؟ آیا ممکن نیست کسی در کشوری به دنیا بیاید و – به درست یا غلط – به این نتیجه برسد فرهنگ و مردم آن کشور معایب اساسی دارند و به همین دلیل در مجموع آن کشور