از نشئگی حمایت موساد تا توهم فتح تهران

چند ماه زمان لازم بود که نشئگی حمایت سیا و موساد و دیگران از سر منافقین بپرد و خود را وسط مکافاتی تحقیرآمیز- این بار به دست سرویس های امنیتی اروپایی- پیدا کنند.

- اما نکبت بارتر، سرنوشت برخی منافقین داخلی است که قدم به قدم در پیمانکاری های رسانه ای و سیاسی با مأموریت های سازمان، همراهی کردند.

فارس پلاس؛ محمد ایمانی در یادداشتی نوشت: منافق، در منطق قرآنی ذاتا متوهم است.

در این میان، اگر حماقت، خیانت و وطن فروشی، و جاه طلبی و غرور را با هم ترکیب کنید، برون داد این ترکیب سمّی، می شود سازمان منافقین .

منافقین یک بار در خرداد سال 1360 توهم زدند و به خیال خروج مسلحانه، در مقابل مردم و انقلاب نوپا ایستادند.

سران سازمان، خیال می کردند ظرف دو سه ماه، کار را تمام می کنند و مردم را با ارعاب هم که شده، به تسلیم می کشانند.

اما برآیند جنایات آنها در ترور رییس جمهور رجایی، نخست وزیر باهنر، رییس دستگاه قضایی ، نمایندگان مجلس و وزرا، و ائمه جمعه  محبوبی مانند شهیدان مدنی، دستغیب و اشرفی اصفهانی، و همچنین شهروندان عادی، جوشش بصیرت  و انزجار در میان مردم بود.

توهم دوم، هنگامی بود که در بغداد (اردوگاه اشرف) پناه گرفتند و به استخدام استخبارات رژیم متجاوز صدام در آمدند؛ تا شاید همراه ارتش متجاوز، تهران را فتح کنند(!!) نوبت سوم، مرداد 1367 بود که خیا�