تالار اشرف؛ نگین تالارهای ایران

12 تیر 1402 / 11:46 تالار اشرف ، عمارتِ باقی مانده کاخ های عصر صفوی است که در منطقه دولت خانه و در کنار قصرها و عمارت های دیگری مانند تالار سرپوشیده، کاخ هشت بهشت، کاخ پشت مطبخ، رکیب خانه، چهل ستون، توحید خانه و تالار تیموری، مجموعه ای از کاخ های باشکوه آن دوره تاریخی را تشکیل می داده است.

این عمارت، تالاری بزرگ در میانه بنا و اتاق های جانبی دارد.

تالار اصلی دارای سقف قوسی بلند (مانند سقف آسمان) با تزیینات بسیار نفیس مقرنس کاری و قطاربندی با پوشش زرنگار و گچ بری های رنگین و لاجوردی است که در هیچ کدام از بناهای دوره صفوی شبیه آن دیده نشده است.

در نقطه اوج سقف تالار مرکزی، شمسه ای گردان یا گردونه مهر با 24 شعاع زرین، وجود دارد که در میانه یک شمسه بزرگ تر دوازده پَر قرار گرفته است.

هر چند برخی وجه تسمیه کلمه اشرف را به اشرف افغان نسبت دهند، اما براساس اسناد موجود و مطالعات پژوهشگران، تالار اشرف در زمان شاه عباس دوم ساخته شده و در دوره جانشین او یعنی شاه سلیمان کامل شده است.

این تالار در دوره صفوی به عنوان سکونتگاه پادشاه و حرم سلطنتی مورد استفاده بود و در دوره قاجار خانه صارم الدوله (فرمانده نظامیان اصفهان) شد.