خانه، جای عادی شدن است؛ گاهی از هم فاصله بگیرید

شاید بشود از شدت و قدرت جریان عادی سازی  جایی مانند خانه کاست.

گاهی اوقات شاید نیاز باشد تا به عمد و به طور موقت از همدیگر فاصله بگیریم یا به فاصله ها مجال و فرصت بروز دهیم تا میل به با هم بودنمان دوباره برانگیخته شود.

- عصر ایران؛ فردین علیخواه (عضو گروه جامعه شناسی دانشگاه گیلان)-      معمولاً آدم ها در خانه شان، کمتر شخصیتی ساختگی دارند.

شاید مهم ترین فرق خانه با دنیای بیرون از آن، همین باشد.

ما در خانه مجبور نیستیم آنچه واقعاً هستیم را پنهان کنیم.

خودمان بودن، به همان شکلی که هستیم؛ در خانه رفرصت ظهور می یابد.

درست برای همین است که خانه به معنای حریم خصوصی هم بکار می رود.

حریم خصوصی جایی است که مرز و محدوده دارد، قلمرو دارد و ما در داخل آن قلمرو، خودمان را کتمان نمی کنیم.

شیوه غذاخوردن، چگونه نشستن، شکلِ حرف زدن، حتی نحوه خوابیدن ما در خانه در مقایسه با جایی غیر از خانه متفاوت است.

هیچ کجا خانه آدم نمی شود ؛ چرا آدم ها به وفور از این جمله استفاده می کنند؟ حداقل یکی از دلایلش آن است که ما در خانه خودمان راحتیم و یکی از مصداق های این راحتی، همین رفتارهای معمولیِ ما در خانه؛ در طول زندگی روزمره است.

خیلی از هتل ها برای تبلیغ خودشان، به مسافران می گویند که ما در اینجا فضایی به راحتی خانه تان فراهم کرده ایم.