دوچرخه خط ندارد

سال ها گوشه انباری خانه خاک می خورد.

یک روکش برزنتی رویش انداخته بودند و کسی هم اصلاً یادش نمی افتاد تا زمانی که فهمید وضعیت سلامتش در خطر است، - سال ها گوشه انباری خانه خاک می خورد.

یک روکش برزنتی رویش انداخته بودند و کسی هم اصلاً یادش نمی افتاد تا زمانی که فهمید وضعیت سلامتش در خطر است، روکش را برداشت.

خاک های رویش را پاک کرد.

هنوز روی تایرهایش حلقه های آبی رنگ برق می زد.

در سبد کوچکش یک گل خشک شده افتاده بود.

یاد همه آن سال هایی افتاد که دوچرخه کورسی اش تنها رفیق دوره نوجوانی اش بوده.

حالا دوباره می خواست با دوچرخه قدیمی اش آشتی کند و چه باور کنید و چه نکنید، این دوستی حالا 20 ساله شده.

به گزارش ایسنا، روزنامه همشهری نوشت: مرد 20 سال است در شهر تهران دوچرخه سواری می کند.

دوچرخه وسیله اصلی حمل و نقلش است: ما دوچرخه سوارها اصطلاحی داریم که وقتی دوچرخه زیر پایت نیست، انگار جوراب هم پایت نیست و برای یک دوچرخه سوار واقعاً این طور است.

20 سال است دوچرخه سواری می کنم و اگر بخواهی بدانی چطور دوچرخه وسیله اصلی حمل و نقلم در این شهر شد، باید بگویم همه اش از یک آزمایش خون ساده شروع شد.

آزمایش خون دادم و فهمیدم برای ورزش نکردن و زندگی شهری و دائم با ماشین این ور و آن ور رفتن اصلاً وضعیت جالبی ندارم.