پرچمی که جای پنجره فولاد می شود

چه صفایی همراه با کاروان زیر سایه خورشید و الطاف مهربانی را از خادمان می شود، لمس کرد آن هم وقتی پرچم متبرکه را در میان بیماران یک بیمارستان قرار می دهید و چه اشک ها، - خبرگزاری فارس مازندران ـ سرویس فرهنگیگاهی وقت ها ما آدم ها در دل مان آرزویی داریم اما شرایط زندگی باعث می شود تا دسترسی برای آن آرزو سخت شود اما حسرت آن بر دل می ماند و این باعث کشیدن آه و افسوس از وجودمان می شود.

صبح وقتی همراه کاروانی شدیم فکر نمی کردم آنقدر این حسرت و آرزو بر دل مانده وجود داشته باشد و آن آه و افسوس، آن گونه اشک بر چشم شان جاری کند و با دیدن این اشک ها با خود گفتم چه حکمتی بود تا کاروانی را همراهی کنم و از نزدیک ببینم شیفتگان ضامن آهو چقدر زیاد هستند.

کاروانی که 9 سال پیش با اعزام خادمانی از سرزمین توس با نام زیرسایه خورشید رهسپار نقطه به نقطه، شهر به شهر، روستا به روستا، کوی به کوی، ایران شدند تا پیام آور و نشان دهنده الطاف امام رئوف شوند.

و در این همراهی چه مهربانی، صبوری، شور و شوق، از این خادمان کاروان زیر سایه خورشید دیدم که برایم درسی شد که در هر جایگاه و منشی قرار گیریم، دکتر، مهندس شناخته شده، استاد مجرب و یا هر پست و سمتی، خادمی ثامن الحجج، شمس الشموس، امام الرئوف، علی بن الموسی الرضا(ع) بزرگترین جایگاهی ست که خداوند نصیب مان می کند