«ماشین دار شدن» آرزویی دور دست شد! برای کارگران حالا پراید هم لاکچری محسوب می شود!

عددها را که کنار هم می گذاریم، می بینیم پراید هم از دسترس کارگران خارج شده است؛ گزینه های خریدِ پراید همگی در تضاد با موقعیت مالیِ یک کارگر است؛ - ایلنا نوشت: با این قیمت تمام شده ی خودرو و هزینه ی بالای آن، کارگر با درآمد هشت، نُه میلیون تومانی اصلاً نمی تواند به خرید آن فکر کند.

با این حقوق ها اصلاً پس اندازی ندارد که در حساب وکالتی بگذارد و منتظر بماند اسمش دربیاید.

ساعت کار از هشت یا نُه صبح تا چهار یا پنج عصر است و حداقل دستمزد و مزایا چیزی حدود 9 میلیون تومان.

بعد از ساعتِ پنج بعدازظهر اگر اضافه کاری و کارِ دوم تا 9 شب داشته باشی، ماهی یک یا دو میلیون تومان پول اضافه نصیبت می شود و همه ی اینها در شرایطی معنادارتر می شود که بدانیم اجاره خانه ی ماهانه در شهرهای بزرگ زیر ده میلیون تومان نیست.

تا قبل از شوک درمانی های سال 97، راهکار جایگزینِ همه گیری برای پر کردن شکاف هزینه های زندگی و دستمزد وجود داشت، البته شکافی که به اندازه ی امروز این اندازه عمیق و بیش از 10 میلیون تومان نبود؛ آن زمان که قیمت خودرو معقول تر بود، کارگران می توانستند یک پراید یا تیبا بخرند، بعد از پایانِ کار روزانه در خیابان های پرتردد شهرها مسافرکشی کنند یا عضو اسنپ و تاکسی های اینترنتی شوند.