دست رد مجسمه ساز ایرانی به پیشنهاد انگلیسی ها/ هویت، قیمت ندارد

این قفل نمادی از شهر بابل یعنی شهر بردگان است.

شهر دروغ و ستم.

شهری که حق مردمش در سفره گرگ ها ریخته شده است.

در این شهر دیکتاتوری حکومت می کند که انسان ها را کنیز و برده خودش کرده است.

شما زنجیره ای از بردگان را ملاحظه می کنید که یک برده دار در حال کتک زدن آنها با چوب است.

  من شهرام گودرزی سرباز شما! ساختار این قفل را مثل قلب آدم درست کردم.

کوروش این قلب به زنجیر کشیده شده را باز و ملت های دربند را آزاد می کند.

او به قلب های شکسته احترام می گذارد.

او می گوید حتی در مواجهه با مرگ هم دروغ نگویید.

هرگز دروغ نگویید و به زانو زندگی نکنید.

عاشق دروغ نمی گوید.

عاشق به زانو زندگی نمی کند.

  در حقیقت شما به احسان و شفقت نگاه می کنید که به صورت هنرهای تجسمی درآمده است.

کوروش می گوید: زور، قدرت نیست، زور قانون جنگل است، زور اسلحه انسان ناتوان است.

کسی که می ترسد و ضعیف است دست به آزار و اذیت و کشتن دیگران می زند.

ولی کسی که بر قلب های انسان ها حکومت می کند، کسی که از راه قلب ها وارد می شود نیازی به خونریزی ندارد.