کودکان خیابانی؛ برآیندی از کارکردهای نامناسب نهادهای اجتماعی

پدیده کودکان خیابانی از نشانگران اصلی است که بر حسب آن می توان، درجه صحت و سلامت نظام خانواده و جامعه را سنجید و در این راستا افزایش کودکان خیابانی، - ایسنا/اصفهان پدیده کودکان خیابانی از نشانگران اصلی است که بر حسب آن می توان، درجه صحت و سلامت نظام خانواده و جامعه را سنجید و در این راستا افزایش کودکان خیابانی، برآیندی از کژ کارکردها و کارکردهای نامناسب نهادهای اثرگذار در ظهور این آسیب است.

یکی از آسیب های جدی که جوامع در حال توسعه را تهدید می کند، گسترش روزافزون کودکان خیابانی است که به دلیل گوناگون بخشی یا همه اوقات خود را در خیابان ها سپری و عمدتاً از طریق تکدی گری، بزهکاری، شغل های کاذب فصلی و .

امرار معاش می کنند.

ویژگی عمده کودکان خیابانی این است که احساس امنیتی را که به طور طبیعی، خانواده طی مراقبت، تغذیه، آموزش و بازی با کودکان فراهم می کند به دست نمی آورند، درنتیجه اصول اخلاقی حاکم بر جامعه و روابط موجود در آن از سوی افراد فوق مردود شناخته شده و اکثراً نیز تمایل به رفتارهای مجرمانه، خود تخریب گرایانه و نظایر آن دارند.

این گروه از کودکان نسبت به خرده فرهنگ گروهی خود شدیداً پایبند بوده و از انسجام گروهی بالایی برخوردارند، بااین حال در مراقبت از خود سهل انگار بوده و حس هویت آن ها باعث بیگانگی هر چه بیشترشان از جا