چیغ بافی هنری تاریخی در سراشیبی فراموشی

قدمتش به زمان های خیلی دور باز می گردد، شاید حدود سه هزار سال پیش و شاید هم کمتر.

هیچکس نمی داند اولین جرقه های شکل گیری این هنر دست ساز زنان هنرمند عشایری دقیقا از چه زمانی بود، - ایسنا/کرمانشاه قدمتش به زمان های خیلی دور باز می گردد، شاید حدود سه هزار سال پیش و شاید هم کمتر.

هیچکس نمی داند اولین جرقه های شکل گیری این هنر دست ساز زنان هنرمند عشایری دقیقا از چه زمانی بود، اما همه این را می دانند که چیغ(چیت) نماد سلیقه، احساس، ذوق و مهارت زنان کوچ نشین است که در طول صدها سال آن را با دستان هنرمندشان کامل تر و خوش رنگ و لعاب تر کردند.

از همان روزگاران دور که زندگی عشایری پررنگ تر از زندگی یکجانشینی بود، فصل پشم چینی گوسفندان که از راه می رسید، زنان عشایر بخشی از پشم های چیده شده را با رنگ های طبیعی رنگرزی می کردند و بعد مشغول کار ریسندگی آن می شدند.

ریسندگی پشم ها که تمام می شد، نی های تو خالی کنار مرداب ها و رودخانه را جمع می کردند و دسته دسته می کردند تا با هنر و خلاقیت خودشان چیغ ها را ببافند.

چیغ های بافته شده را عموما به عنوان دیواری برای دور تا دور سیاه چادر(دوار) استفاده می کردند و گاهی هم وسیله ای بود برای جداکردن بخش های مختلف سیاه چادر از هم، مثل اتاق میهمان نشین.