گزارش مکتوب-- نفس های گیوه دوزی شهرکرد به شماره افتاد

چهارمحال و بختیاری در کنار دیگراستان های غربی یکی از خاستگاه های گیوه در کشور است، که عمده گیوه این استان در شهرستان های شهرکرد و بروجن تولید می شده است.

- به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز چهارمحال و بختیاری؛ ایرانیان که در هر مرحله ای جلودار تمدن بوده اند، از زمان های بسیار دور (قبل از اسلام) براساس اسناد و کتیبه ها و حجاری های موجود، دارای پای افزار های ساده و بدون ساق تهیه شده از پوست حیوانات و چرم بودهاند.

لیکن پای افزار مورد نظر ما گیوه است که سابقه استفاده از آن در ایران به قرن یازدهم (دوره صفوی) برمی گردد.

البلخی (تاریخ نویس معروف) در سال هزار و 105 میلادی متذکر می شود که، غندیجان در فارس، در صنعت گیوه بافی مشهور است و در سال 1204 میلادی جغرافی نگار معروف، مستوفی، گیوه بافی آنجا را در اوج تکامل می داند.

در مورد قدمت گیوه دوزی استان چهارمحال و بختیاری نیز منبع موثقی در دست نمی باشد، ولی باتوجه به اینکه کماکان از این پای پوش های سنتی در استان استفاده می شو، د مشخص می گردد که دارای ریشه عمیق در سنت و فرهنگ استان می باشد که سرچشمه از قدمت چند صدساله می گیرد.

طبق اظهار نظر اساتید کهنه کار این رشته می توان قدمت گیوه دوزی به شکل فعلی را حدود 300 سال تخمین زد.