روایت فضانوردانی که با سفر به فضا شاعر و نقاش شدند!

برای برخی این سوال پیدا می شود که زندگی در مدار زمین و شرایط بسیار دشوار آن بویژه زندگی در میان اتاقکی آهنی با آن همه ماشین و دستگاه روحیه انسان را خراب نمی کند و از او موجودی خشن نمی سازد؟ - به گزارش ایسنا، بر عکس تصور بسیاری پاسخ این سوال نه تنها منفی است بلکه ثابت شده در بیشترین کیهان نوردان و شاید بتوان گفت در همه آنها تغییر و تحولات عجیبی بوجود می آورد که نشانگر تلطیف روحیه است اما نمی شود دلیل آن را تشریح کرد.

مثلا الکساندر بالاندین می گوید من قبل از سفر به فضا به طبیعت کمتر علاقمند بودم.

از شهرها و نشانه های توسعه صنعتی خوشم می آمد.

به یاد ندارم که تمایلی به شعر و هنر داشته باشم.

اما در زمان سفرم به مجتمع مداری میر، رفته رفته متوجه تغییری در روحیه ام شدم.

دیدم دوست دارم نقاشی بکشم و شعر بگویم.

جالب آنکه توانایی این کار را هم در خودم یافتم.

من در اوقات فراغتم شروع کردم به کشیدن نقاشی و گفتن شعر.

گرچه هنوز آنها را چاپ نکرده ام اما این مجموعه برایم بسیار عزیز است.

در بازگشت به زمین متوجه شدم بر روی این سرزمین مادری، چیزهای زیبا و جالبی وجود دارد که من قبل از سفر آنها را نمی دیدم.

من امروز وقتی به جنگل و صحرا می روم خیلی دقت می کنم که گلی را لگد نکنم.