مشاور یا رمال؛ کدام یک به صرفه تر است!

طبق گزارش موسسه گالوپ، ایرانی ها عصبانی ترین مردم جهان هستند.

این خبر پیش از آن که یک اخطار یا هشدار باشد، خبر ازغلبه و نفوذ نوعی فرهنگ ناهنجار ستیزه جویی بر جامعه ی ما دارد.

خبر از یک ویژگی غالب می دهد که تشت آن ، از بام افتاده و صدایش به همه جا رسیده است.

جامعه ی ما در خانواده یا در بیرون از آن، در کوچه و خیابان با انواع آسیب های اقتصادی و اجتماعی دست به گریبان است.

آسیب هایی که از همه طرف با فشارهای آن مواجهیم و در بهترین شرایط در حال تحمل کردنیم .

اما صحبت از تحمل و صبوری در این رابطه ، تا حدی ساده اندیشانه است.

چرا که آثار و برون ریخت گوناگون این تحمل کردن ها، از جاهای دیگری نشت می کند؛ کودک آزاری ، همسر آزاری، سالمندآزاری، والدین آزاری،معلول آزاری،و نیز افزایش کودکان کار و کودکان و زنان خیابانی و بی سرپرست، طلاق و حاشیه نشینی و خشونت های خانگی ، مسائل تحمل برداری نیستند چرا که فشار تمام این موارد نه تنها بر روح و روان فرد در معرض آسیب بلکه بر روح و روان اطرافیان او در خانه و کوچه و خیابان و کل شهر، تاثیر می گذارد .

ما عصبانی هستیم.

زود خشم و زود رنجیم و در انتخاب مسیرهای درست درمان ناتوان.

زیرا همه ی مشکلات ما از یک نقطه آغاز می شود و گسترش می یابد؛ فقر و ضعف بنیه اقتصادی.