روضه های منظوم شاعران قم در شهادت امام رضا(ع) کجا بود معصومه تا از برایت ... در آن حجره با قلب محزون بگرید

امروز سالروز شهادت امام هشتم شیعیان است؛ روزی که در شعر آیینی قم جلوه گر است.

- هفت آسمان شد فاصله تا مرد غربت و اما میثم هم اشعار متعددی درباره امام رضا(ع) دارد که یکی از مشهورترین آن ها، شعری در دوازده بند و با بیت مشترک، گدایم؛ گدایم؛ گدایم؛ گدایم گدای علی بن موسی الرّضایم در پایان همه بندهاست که در بند هفتم آن، به ولی نعمت مردم شهر قم، یعنی حضرت کریمه اهل بیت(س) هم اشاره شده است: تو گنجی و دل هاست ویرانه تو تو شمعی و جان هاست پروانه تو الهی در این صحن، گردم کبوتر که فیضم ببخشند از دانه تو بَرَم رشک بر آن تهیدست زائر که خوابیده پشت درِ خانه تو مرا از کَرَم، عقل پاکی عطا کن که باشم همه عمر دیوانه تو به زوّار خود آنقدر مهربانی که بار غم اوست بر شانه تو شود هفت دوزخ گل هشت جنّت به یک قطره اشک غریبانه تو مرا تشنه مگذار آن که دائم زند موج، کوثر به پیمانه تو به جان جواد و به موسی بن جعفر به معصومه تو، به ریحانه تو سزد گیرم و افکنم در جحیمش اگر دل شود جای بیگانه تو ز دیوانگی بخت فرزانه ام ده که دیوانه تو است، فرزانه تو چه نیکوتر از این که من هر چه دارم بود از عنایات و ماهانه تو گدایم گدایم گدایم گدایم گدای علی بن موسی الرّضایم.