لیو-کریس؛جنگی که کودکان من حسرت اش را می خورند(یادداشت)

این جنگ هم مثل تمام جنگهای کوچک و بزرگ دنیا بالاخره تمام خواهد شد ، ولی از همین حالا بازنده ی این نبرد مشخص شده ، نسل های قبل و بعد از ما که لذت تماشای این نبرد را نچشیده اند و یا تنها گوشه هایی از آن را از پدران خود خواهند شنید .

- عصرایران ؛ حسین مظفری - "وقتی قرار است از جنگ بگوییم همه یاد جنگ های جهانی و حمله ی آلمان نازی به لهستان در بامداد 1 سپتامبر 1939 می افتند و وقتی صحبت از پایان اش باشد لابد همه دنبال معاهده ی ورسای تداعی میشود .

وقتی که کشتار 10 میلیون نفر آغاز شد و وقتی که به پایان رسید.

جنگ همین خود کلمه جنگ شخصیت دارد.

شخصیتی ترسناک که معنی آن همه سرّش را روی میز می ریزد؛نبرد ظالم و مظلوم ، تقابل پلیدی و پاکی ، جدال سفید و سیاه .

رقابت زشت و زیبا .

جنگ هم یک قادعده دارد.

یک طرف اش شخصیت خوب است که با ماست و و طرف دیگر بد ماجرا که دشمن ماست .

مردم دنیا در دل تاریخ از جنگها خاطرات بدی دارند ، برنده یا بازنده خیلی فرقی ندارد وقتی میراث جنگ نفرت و کینه باشد و یادگار آن غم و درد و فقدان .

مهم نیست که کدام طرف خط آتش جنگ ایستاده باشی ، همیشه تو طرف سفید هستی و دشمن سیاه .

تو حق هستی و دشمنت باطل .

اینروزها مستطیل سبز فوتبال بزرگترین میدان جنگ دنیاست ، جنگی که از دورافتاده ترین مناطق افریقا برای آن هورا میکشند تا تمام امریکای لاتین وگ�